Adalet bakıma muhtaç bir çocuktur. Reşit olana kadar, şanslıysa kendi ailesinin, değilse gönüllü bir ailenin himayesi altında filizlenmeye ihtiyacı vardır. Başıboş bırakılan adalet; yanlış yollara sapar, itlik serserilik yapar ve yoksunluk belirten ''sizlik'' ekiyle karşımızda duran adaletsizlik, tanınmamak için şekil değiştirip, dev bir yargıya dönüşür. Dünya üzerinde yaşanan ve yaşanmakta olan bütün kötülükleri, bu yoksunluk eki başımıza musallat etmiştir.
Sevgisizlik ve açgözlülük temelli bu yargı, güçlendiği zaman kendi içinde biriktirdiği kötücül hisleri etrafa yayar. Yargı bu yüzden yetişkin bir bireydir. Üstüne emek harcamaya gerek olmayan, harcansa da ölü yatırım olacak bir zaman kaybı. Kimseye ihtiyaç duymaz, kendini fark ettirmeden bir gün gelip kapını sinsice çalıverir.