Hayatı hüzünlerden ibaret sanırdım. Bir top yumakla oynayan kedi gibi, bu hüzünlerden mutluluk çıkardım kendime.

Aşkın tarifini sorduklarında, hep ‘sonsuz mutluluk’ derdim.

Sonsuza dek süren hiç bitmeyen mutluluk… Yüreğimi hep yerinden çıkaracakmış gibi, çoğaltan güçlü bir nefes gibiydi. Meğer yüreğini durgunlaştıran, zamanın hızla akıp gittiği saatlerin, bir türlü geçmek bilmeyen acısı ile tanışınca, boğulmak istedim derin sularda…

Kelebek ömrü gibiymiş aşk. Rengârenk kanatlarıyla, kısacık zamanını eşini aramakla geçiren, bulduktan sonrada hayata gözlerini kapayan…